Algúns enlaces interesantes sobre Vila Sexto...

...para abrir boca...
 Outras obras:


Cara á fin da luz


 CARA Á FIN DA LUZ (Col. Fóra de xogo, Ed. Xerais, Vigo, 1.995)

Días antes del eclipse total de sol, buscando un itinerario alternativo para huir de un atasco, la familia de Joseph, el protagonista de esta novela, llega a un lugar extraño, el pueblo de Nova Israel, que surge en medio del desierto. Un paisaje insólito, un ambiente asfixiante, unos personajes inquietantes, unos acontecimientos misteriosos. Atrapado en este lugar, fuera del tiempo, Joseph encuentra a Justin y descubren que llevan días soñando una misma pesadilla. Un ser que habita en este sueño guiará sus pasos hacia la salvación de un pueblo atrapado por las fuerzas del mal, entre la vida y la muerte. Pero tendrán que enfrentarse también a sí mismos y resolver, de forma radical y dolorosa, sus propios conflictos.
Una narración fantástica, intranquilizadora, punteada por las letras inquietantes de Radio Futura, nos conduce, a través del laberinto por el que tratan de escapar sus protagonistas, hacia un final abierto a la esperanza, pero deja en nosotros una sombra de duda.


     
     GÁRGOLA

    • Autor : Carlos Vila Sexto
    • Editor : Editorial Galaxia, S.A.
    • Lengua : Gallego
    • Lanzamiento : 1997
    • Formato : De cartón
    • Número de páginas : 129



    Resumen: Unha novela de terror na que o realismo da ambientación convive coa presenza do sobrenatural e o inexplicable. Jeremy ten un mal soño que volve unha e outra vez, un horrible pesadelo que está a indicarlle algo. A súa nai morreu en circunstancias estrañas, ao igual que varios amigos do seu pai. ¿Que foi o que ocorreu? ¿Cal é o significado dos seus atroces pesadelos? ¿Quen é ese ser sen rostro que o aborda pola rúa e lle fala do seu pasado? Jeremy vai emprender unha investigación que rematará converténdose nunha dolorosa viaxe cara ao medo.

    ...e non pechala ata o próximo luns!

    AGORA TÓCAVOS A VÓS!!!
    Os que rematedes o libro comentade algo ou incorporade algunha aportación sobre o autor.

    TERTULIAS LITERARIAS

    Teño novas interesantes:
    Xa dispoño dos libros para a tertulia literaria no Liceo de Ourense. Trátase de As sete mortes, de Carlos Vila Sexto. Os que teñan présa por degustalo que o veñan a pedir a Vicedirección.
    Temos tempo: será o día 28 de xaneiro (mañá e tarde).
    Teño cousiñas chulas que contarvos. Como aperitivo: poderedes coñecer ao autor e falar con el. Pero hai máis...!
    NON FALTEDES O LUNS!!!!

    Novo curso, novo club, novas aventuras...

    ATENCIÓN AOPEDALETRENSES!!!
    Preparádevos porque estamos a piques de reiniciar a navegación. Poñede os salvavidas que os ides precisar; este ano, máis intensidade, máis emoción... e máis café con doces, non?
    Un librazo... ou dous!

    O noso Club citado

    Seguide o rastro:
    Enlazo coa entrada de Biblioantioquía onde aparecen os enlaces ao blog "Ler en Mancomún", de Asesoría das Bibliotecas Escolares de Galicia onde aparecen fragmentos da Memoria que enviei do noso Club o pasado curso,
    Disfrutádeo!
    Pinchade aquí.

    DÍA DAS LETRAS

    Lembrade que o día 18 quedamos no primeiro recreo para repasar a recitación dos poemas de Novoneyra e que a saída será ás 12:00. Non esquezades as autorizacións.

    TERTULIA LITERARIA NO LICEO

    Parabéns a todos e todas as que participastes na tertulia literaria do Liceo de Ourense polo voso compromiso literario e a vosa actitude ante este acto e ante a vida, que vos fai moi especiais.

    A Óscar:

    En nome de todo o Club de Lectura, parabéns polo teu éxito e de regaliño este poema:

    M irar soñando despierto
    A l ver dos líneas trazadas
    T e refleja como ciertos
    E spacios que son del alma;
    M ar de infinitos destellos
    A cotados por las blancas 
    T razas que dejan abiertos
    I mposibles movimientos 
    C apaces de abrir las marcas 
    A lcanzadas por expertos
    S abios de todos los tiempos

    Y soñando lograremos 
    P enetrar en las esencias 
    O cultas de los extremos
    E squivos de las conciencias,
    S abiendo que toda ciencia
    I ncluye cuando queremos  

    A lgo de amor y cadencia


     José Antonio Hervás

    Aviso!

    Esquecía lembrarvos que nos temos que reunir nos recreos da seguinte semana. Tendo en conta o axustado do meu horario, as citas serán:
    • segundo recreo do martes día 6 de abril;
    • segundo recreo do venres día 9 de abril.
    O luns día 12 de abril non sei se estarei (xa volo confirmarei).


    Lembrade traer ás reunións anotacións, preguntas, cuestións relevantes, dúbidas, fragmentos escollidos...
    Temos que levar cousiñas escritas a Ourense!
    A tertulia será o mércores día 14 de abril pola tarde.


    Terceiro lembrade: lembrade avisar na casa; xa vos pasarei a autorización para traer firmada.


    Aparte disto, disfrutade das vacacións!
    Un "librazo" (Iago dixit)
     Queridísim@s "aopedaletrenses", estades aí?
    Acabo de rematar "Zara" e estou abraiada e conmovida. Que fermoso libro! Bea fala nun comentario da traxedia das guerras; eu engado esa sucesión de manifestacións do amor no seu estado máis elevado e puro: o amor de parella nos pais dos dous protagonistas (Zara e Max); o amor dos fillos polos pais; o amor entre irmáns, e ese amor tan esquecido, o amor dos que levan a cabo actos altruistas e xenerosos a quen non coñecen, tan só por un sentido ético e da responsabilidade persoal.
     Engado dúas cousiñas: unha cita que me encanta e que representa isto que acabo de contar e un enlace que me faltou o outro día.
         
    Dicen que para caminar feliz y sereno por la vida es necesario escuchar al propio deseo, y luego tomar la decisión moral de llevarlo a cabo o renunciar a él, pero como primera medida es necesario escucharlo. Así que le pregunté al tipo del espejo: ¿deseas ayudar a Khakim y a Zara? Y el tipo del espejo me contestó: sí, deseo ayudarlos. Y mi moral no tuvo nada que oponer.
          
     
    Disfrutade da lectura e das vacacións. Vémonos á volta!

    "Zara y el librero de Bagdag"

    A todos os membros do club:


    Xa sabedes que facemos unha paréntese na lectura de CAS para afrontar o reto de "Zara y el librero de Bagdag", de Fernando Marías, co obxectivo de participar na tertulia literaria que organiza o concello de Ourense, á que tivemos o privilexio de ser invitados. Como esta xuntanza terá lugar o día 14 de abril debemos ler canto antes o libro e preparalo a conciencia. Ánimo "aopedaletrenses", que vós podedes!


    Para empezar, aí vos vai unha axudiña:







      

    Despojo del patrimonio cultural en Bagdad

                                                          Biblioteca de Bagdag
                                                        (Gervasio Sánchez) 
    Las dos guerras del Golfo afectaron mucho al patrimonio cultural de Bagdad, y, en general, en todo Irak.
    Desde tiempos remotos, las ciudades construidas por los iraquíes al ser abandonadas y destruirse, formaron pequeñas colinas, diseminadas por todo el país. Se llaman tells y bajo estos tells se hallan depósitos de testimonios que no habían sido excavados en su mayor parte. Se estima en más de 10.000 el número de estos sitios arqueológicos en territorio iraquí conteniendo piezas desconocidas de la cultura sumeria, babilónica y asiria. No se sabe la cantidad de esos tells que aún existen.
    Muchos arqueólogos comparan el despojo de este legado con la destrucción de la Biblioteca de Alejandría, o con la destrucción ocasionada en Constantinopla por la cuarta Cruzada cristiana (en 1204, bajo el papado de Inocencio III).
    Aunque el pillaje de piezas arqueológicas y obras de arte en Mesopotamia no es algo nuevo, desde el siglo XIX han estado ocurriendo excavaciones ilegales, robo y contrabando del patrimonio cultural y artístico de Medio Oriente. Este pillaje ha nutrido cuantiosas colecciones de antigüedades mesopotámicas, tales como las del Museo Británico o las del Louvre.
    El despojo de los tesoros preservados en Iraq a lo largo de los siglos aumentó desde la guerra del GolfoBush padre en 1991), y alcanzó su punto culminante con los saqueos del Museo de Bagdad cuando Estados Unidos ocupó esa ciudad. Desde entonces, decenas de miles de obras han empezado a aparecer en los mercados de antigüedades de Europa y Estados Unidos. Se estima en alrededor de 200.000 el número de objetos definitivamente perdidos. Entre esos, la desaparición de un arpa de oro de la época sumeria, la cual es el primer instrumento musical que se conoce (3000 a. C.). La universidad de Mustansyria, fundada en el siglo XIII, era una de las universidades más antiguas del mundo y fue destruida durante la guerra del 91. Otro hecho que contiene efectos irreversibles es la quema de la Biblioteca Nacional de Bagdad, la cual atesoraba manuscritos medievales. Estos manuscritos constituían fuentes relacionadas con la tradición judía, islámica y cristiana. Entre los tesoros del Museo Nacional de Bagdad estaba la más importante colección de antigüedades mesopotámicas del mundo. Entre esas antigüedades, había miles de tablillas de arcilla con escritura cuneiforme, que en su mayor parte nunca llegaron a ser descifradas. Se desconoce su paradero actual.

    Entrevista a Gabriel García Márquez

    Aquí vos deixo unha entrevista realizada a GGM. É unha ampliación da que deixou Ana antes. Non a puiden conseguir completa. Tentarei de atopar os anacos que lle faltan. Mentres tanto escoitade as sabias palabras deste xenio da literatura e enriquecédevos delas, que moito é o que se pode aprender con só escoitalo.
    Boas lecturas e que vos guste a entrevista!




    Sobre 100 años de soledad

    El avanzar inexorable del tiempo, que corre veloz sin detenerse a las adversidades que sacuden el mundo, hizo que enero acabara, y su fin supuso para este pequeño club de lectores empedernidos la conclusión del primer libro de este año escolar, El escarabajo de oro y otros cuentos. Por primera vez desde que iniciamos nuestra aventura, allá por diciembre de 2008, nos sumergiremos en la lectura de uno de los clásicos más populares de la literatura hispanoamericana, que tan buenos resultados ha cosechado en las diversas partes del globo. Empezaremos leyendo Cien años de soledad entusiasmados, aunque temerosos de que la prosa exuberante y grandiosa de Gabriel García Márquez nos haga víctimas de la peste del olvido que también sufrieron José Arcadio Buendía y Úrsula Iguarán, haciéndonos olvidar todo lo leído hasta la fecha, perdurando en nuestra memoria únicamente el recuerdo de esta obra maravillosa que ha creado escuela, dando lugar a muchos imitadores que han intentado emular, sin éxito, la belleza que el genio colombiano consiguió con su novela.
    Probablemente, empezar a leerla suponga no cien años, pero sí varias semanas de soledad, durante las cuales esperaremos ansiosos el momento oportuno para adentrarnos en el universo mágico de Macondo y convivir entre sus habitantes, compartiendo el afán de conocimiento del patriarca, admirando la cordura de su mujer, temiendo por el cumplimiento del destino que había sido profetizando, soñando con la belleza de Remedios… Leer Cien años de soledad supondrá, en definitiva, enamorarse de la vida en un universo paralelo donde las normas de la realidad parecen no ser aplicables y donde la magia y la fantasía conviven en armonía con la ciencia y la sabiduría. Haremos que un libro en cuyo título queda patente el significado de la existencia, quede grabado para siempre en nuestra memoria, aún cuando el olvido y el paso de los años hagan que todo esto sea un recuerdo remoto de nuestra juventud perdida.