M irar soñando despierto
A l ver dos líneas trazadas
T e refleja como ciertos
E spacios que son del alma;
M ar de infinitos destellos
A cotados por las blancas
A l ver dos líneas trazadas
T e refleja como ciertos
E spacios que son del alma;
M ar de infinitos destellos
A cotados por las blancas
T razas que dejan abiertos
I mposibles movimientos
I mposibles movimientos
C apaces de abrir las marcas
A lcanzadas por expertosS abios de todos los tiempos
Y soñando lograremos
P enetrar en las esencias
O cultas de los extremos
E squivos de las conciencias,
S abiendo que toda ciencia
I ncluye cuando queremos
A lgo de amor y cadencia
3 comentarios:
Que fermoso ter formado esta gran familia lectora! Que fermoso ternos afecto despois de coñecernos navegando neste "mare magnum" de peixes negros e brancas augas, observando este cándido firmamento de estrelas ébano e azabache!
Fermoso, non si?
Parabéns, Óscar!
Moitas grazas a todo o club polo voso apoio e os vosos parabéns, e tamén a ti, Ana, por este bonito poema sobre as matemáticas, no que se reflicte a esencia de dúas cousas igualmente fermosas e que dan, de por si soas, sentido a este universo baleiro no que estamos condenados á soidade: a ciencia e a poesía, distintas, pero iguais na beleza que transmiten e no necesarias que son ámbalas dúas para o ser humano. A primeira, nun intento, tal vez inútil, de satisfacer as preguntas que nos plantexamos e que non atopan resposta, e a segunda, nunha tentativa de acadar unha felicidade que nos foi negada como tal e á que procuramos achar por medio de palabras fermosas e de versos inesquecibles, ao igual que esta marabillosa experiencia do club, que será para sempre recordada por todos os que formamos parte del.
Grazas a todos.
Óscar.
Publicar un comentario